Pierwsze udokumentowane testy oraz badania nad stopami metali które mogłyby się nadawać do wytwarzania bardzo mocnych magnesów miały swój początek w 1966 roku. Wtedy to właśnie G. Hoffer i K. Strnat z Air Force Materials Laboratory w Dayton, rozpoczęli badania nad magnetykami, wykonanymi z metali zaliczanych do grupy zwanej metalami ziem rzadkich. Na samym początku badane stopy, które planowano zastosować do produkcji silnych magnesów, były oparte o kobalt, żelazo oraz kilka lantanowców, do jakich można zaliczyć: neodym Nd, cer Ce, prazeodym Pr, samar Sm, lantan La i itr Y. Te mało znane metale wykazują szczególne właściwości, takie jak możliwość silnego namagnesowania, lecz problemem była niska temperatura Curie. Dzisiaj produkowane magnesy neodymowe o dużej sile w swoim składzie posiadają obok żelaza też dodatek lekkich lantanowców, zapewniając im wysoki poziom anizotropii magneto-krystalicznej, a dodatkowo uzupełnia się ten skład o kilka procent kobaltu żeby podnieść poziom temperatury Curie. Debiutanckie neodymowe magnesy udało się opracować na początku lat 70-tych wykorzystując sproszkowane ziarna samaru wraz z innymi pierwiastkami z rodziny lantanowców. Wymyślony został nieznany dotychczas, magnes o dużej mocy SmCo₅. Produkcja opierała się na ukierunkowaniu kryształów stopu w formie proszku przy udziale pola magnetycznego w czasie spiekania. Wypiekanie gotowych magnesów wykonywano w wysokiej temperaturze około 1120^oC wraz z końcowym wyżarzaniem w temperaturze o 250^oC niższej. Finalnym procesem tworzenia magnesu neodymowego było poddanie materiału namagnesowaniu przy użyciu pola magnetycznego 2T. Dzięki temu procesowi temperatura Curie magnesów SmCo5 podwyższyła się do 745^oC.

Przede wszystkim najważniejszymi odbiorcami magnesów są firmy produkujące urządzenia elektryczne, elektroniczne, pomiarowe, przedsiębiorstwa motoryzacyjne czy dostarczające rozmaite maszyny dla przemysłu. Siłę magnetyczną ceni też od dawna branża meblarska, oferująca odzież, szczególnie związana z ubraniami medycznymi, firmy produkujące zatrzaski do torebek, portfeli, a także reklama i marketing.

Nowoczesne magnesy neodymowe - jak zostały wymyślone. W czasie gdy naukowcy projektowali coraz to nowe mocne magnesy wykorzystujące samar, na początku lat osiemdziesiątych zostały odkryte nieznane dotychczas właściwości magnetyczne związku neodymu z dodatkiem boru i żelaza. Firma General Motors stworzyła w 1984 roku związek o strukturze chemicznej Nd₂Fe₁₄B, mające skład 15% neodymu, 6% boru i ponad 70% żelaza. Proces wytwarzania magnesów neodymowych o dużej mocy polega na dwóch metodach. Japoński zakład Sumitomo, będący w grupie Hitachi, analogicznie jak przy magnesach smarowych, wykorzystywał technikę spiekania materiałów w formie proszku, dzięki czemu uzyskiwano gęste magnesy.

W USA neodymowe magnesy były tworzone w firmie General Motors sposobem dynamicznego ochładzania upłynnionej mieszaniny proszków. Czemu wykorzystanie żelaza, neodymu i boru dało znacznie lepsze rezultaty? Wykorzystanie neodymu było znacznie tańsze, niż w przypadku samaru, a poza tym neodym charakteryzuje się znacznie lepszymi parametrami magnetycznymi. Ale jego temperatura Curie nie była na odpowiednim poziomi, z tego też powodu postanowiono podnieść tę temperaturę do 530^oC. Taki poziom dało się uzyskać przez dodatek do składu magnesu neodymowego boru. Dodatkowo można również w pewien sposób modyfikować właściwości magnetyczne, poprzez wprowadzenie do stopów dodatkowych pierwiastków, typu gal Ga, miedź Cu, niob Nb i glin Al.

Magnesy neodymowe wyposażane są też w specjalne powłoki zapobiegające korozji i mające zabezpieczające działanie przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi. Jest to realizowane poprzez nałożenie warstwy niklu lub miedzi np. w uchwytach wykorzystywanych w poszukiwaniach, czyli magnesach używanych do sprawdzania dna jezior, rzek i mórz. Inżynierowie cały czas opracowują bardziej zaawansowane magnesy neodymowe, a przez ciągły postęp w technologii metalurgicznej proszków, konstruowane są nieznane wcześniej łączenia metali o podwyższonej koercji, jak też magnesy posiadające znacznie wyższą temperaturę Curie oraz możliwości namagnesowania stopów, przekraczające 1,6Tesli.

Na dzień dzisiejszy produkuje się magnesy neodymowe przede wszystkim w Azji. Podstawowym wytwórcą, a także dystrybutorem takich wyrobów stały się Chiny, z powodu kontrolowania większości złóż pierwiastków ziem rzadkich na świecie. Do przemysłowego produkowania silnych magnesów zastosowanie znalazły przede wszystkim dwa związki: Sm₂Fe₁₇N₂ i Nd₂Fe₁₄B. Są to magnesyneodymowe i magnesy o strukturze nano krystalicznej, charakteryzujące się nie tylko najwyższym stopniem namagnesowania, lecz także wysoką remanencją magnetyczną. Użycie silnych magnesów neodymowych jest naprawdę wszechstronne. Podstawowymi rodzajami odbiorców stały się firmy z branży produkcyjnej, wytwarzające urządzenia elektryczne, elektroniczne, szczególnie firmy zajmujące się motoryzacją, stosujące wydajne silniki hybrydowe oraz elektryczne. Do produkcji takich stosuje się magnesy neodymowe ze stopów ze związkami redukujący spadki związane z wydajnością magnesów w wysokich temperaturach na przykład takimi jak dysproz (Dy) czy Terb (Tb). Przez użycie wymienionych wyżej związków, znacznie powiększono magnetyczną koercję, a także wydajność całkowitą silnych magnesów używanych w aparaturze elektrycznej o wysokiej mocy nominalnej. Na terenie Stanów Zjednoczonych już od kilkudziesięciu lat realizowane są badania przez powołany specjalnie do takich celów Instytut Rare Earth Alternatives in Critical Technologies (REACT), który ma zadanie opracowywać nowoczesnych stopów. Kilka lat temu zostało przyznane blisko 32 miliony dolarów na wsparcie badań i projektów w zakresie programu Rare-Earth Substitute, czyli możliwości opracowania związków mogących zastąpić metale ziem rzadkich jako alternatywę dla naturalnych pokładów pierwiastków, występujących na terenie Azji.

Wytwarzanie neodymowych magnesów jest oparte na dwóch metodach. W japońskich firmach stosowano metodę spiekania proszków, a na terenie Stanów popularność zdobyła technika szybkiego chłodzenia. Zależnie od oczekiwań, magnesy z neodymu wytwarza się przy użyciu dodatkowych stopów, między innymi galu, miedzi czy aluminium. Przez takie domieszki da się w znacznym stopniu kontrolować parametry magnetyczne samego magnesu, jego poziom wytrzymałości oraz możliwość pracy w wysokich temperaturach . Można nawet spowodować, że struktura magnesu będzie odporna na atmosferyczne warunki, w tym wodę, powodującą zmiany korozyjne. Natomiast regularne dopracowywanie procesów metalurgicznych przyczyniło się do uzyskania nowych stopów, które wpłynęły znacząco na podniesienie temperatury Curie. Wykonany w nowoczesny sposób magnes neodymowy, uzyskuje namagnesowanie na poziomie 1,6T, czyli o wiele wyższe na przykład od pola emitowanego przez Ziemię.

Magnesy na bazie neodymu to dzisiaj najpotężniejsze rodzaje magnesów, jakie udało się do tej pory stworzyć. Blisko 30 lat temu w dublińskim instytucie Trinity College naukowiec Michael Coey wymyślił nieznany dotychczas magnetyczny materiał wzorze chemicznym Sm₂Fe₁₇N₂. Proces wytwarzania tego materiału był realizowany w syntezie drobnego proszku samaru i żelaza, które poddane sprasowaniu w mocnym polu magnetycznym wraz z domieszką azotu, uzyskały zakres temperatury Curie wynoszący 470^oC i poziom namagnesowania 0,9T. Nie jest to wynik zbliżony do poziomu neodymowych magnesów, jednak nowo opracowany materiał znacząco przewyższał pierwsze z produkowanych magnesów. Koniec XX wieku przyniósł dalsze odkrycia w dziedzinie magnesów o dużej mocy oraz sposobów ich produkowania.
Opracowano nano-krystaliczny materiał magnetyczny, składający się z mikroskopijnych ziaren o rozmiarze mniejszym niż 100 nm. Ziarna, które zostały odkryte nano-kryształów, w przeciwieństwie do struktury monokrystalicznej są od siebie oddzielone o wiele większymi granicami o wyższej mocy powierzchniowej i nieuporządkowanej budowie. Dzięki wykorzystaniu, w czasie wytwarzania mieszaniny pierwiastków z grupy ziem rzadkich w połączeniu z domieszką żelaza, cechują się wysoką remanencją magnetyczną. Bardzo dobre magnetyczne właściwości biorą się też z jednego ważnego czynnika, to znaczy sprzężenia momentów magnetycznych neodymu z żelazem. Pozwala to na doskonałe namagnesowanie opisywanych magnesów.